AME-Harley ST 80 του 1984

Από το γερμανικό περιοδικό μοτοσυκλέτας MOTORRAD του έτους 1984
Το τσόπερ δεν είναι απλά ένα δίκυκλο είναι φιλοσοφία ζωής και αυτοκίνησης έχει τους φανατικούς υποστηρικτές της αλλά και τους άσπονδους εχθρούς της. Οι περισσότεροι πάντως τσοπερόβιοι είναι δηλωμένοι οπαδοί του κινητήρα της Harley των 1340 κυβικών. Με σύνθημα το όσο παλιότερος τόσο καλύτερος οι περισσότεροι από αυτούς αγνοούν τελείως την τελευταία δημιουργία του Harley με το πραγματικά εντυπωσιακό όνομα V2 Evolution-Engine. Ένα από τα πιο κολακευτικά σχόλια από τους παραπάνω κύκλους για το καινούργιο μοτέρ από το Milwanhee διατυπώνεται κάπως έτσι : << Ωχ αδελφέ, δεν  μας παρατάς με την μοντέρνα πατσαβούρα σου;>>. O Klaus Reitring υπεύθυνος για την παραγωγή chopper AME δεν έχει και αυτός ιδιαίτερα θετική γνώμη για την Evolution made by Harley . Το όνειρό του το έφτιαξε ιδιοχείρως. Μια AME-Harley ST 80. Εκτός από τον κινητήρα που κατάγεται από μια Low Rider όλα τα άλλα είναι χειροποίητα όπως πολύ περήφανος μας διαβεβαιώνει. Τα γράμματα ST σημαίνουν στην περίπτωση αυτή Soft-tail

Αλλά με την καινούργια Soft-tail δημιουργία της Harley που δεν είναι παρά μια κάπως αλλαγμένη και προσαρμοσμένη στις ανάγκες ανάρτηση Cantilever δεν έχει τίποτα κοινό το chopper της AME. Για να ακριβολογούμε το σύστημα της ΑΜΕ είναι μια πολύ πετυχημένη σύνθεση ακάμπτου και νορμάλ ταλαντευτικού πλαισίου. Στη θέση των δύο λοξά τοποθετημένων αμορτισέρ υπάρχουν δύο φοβερά κοντά όρθια στο πλαίσιο στηριγμένα αμορτισέρ με διαδρομή 60 χιλιοστά που αναλαμβάνουν τις αποσβεστικές δραστηριότητες. Ακριβώς στο στιλ των μοτοσυκλετών της δεκαετίας του πενήντα.

Ο άξονας του πίσω τροχού διαστάσεων 6.10 Η 16 στηρίζεται και οδηγείται πρόσθετα από ένα φυσικά επιχρωμιωμένο ψαλίδι ενώ οπτικά δένει πολύ σωστά μέσα στις γραμμές του πλαισίου. Στο λαιμό που εδράζεται σε ρουλεμάν κωνικών κυλίνδρων είναι τοποθετημένο ένα τηλεσκοπικό πιρούνι με γέφυρες της ΑΜΕ και επίσης επιχρωμιωμένα γυαλιστερά καλάμια. Τα καλάμια βύθισης καθώς και ο διπλός δίσκος με τις δαγκάνες είναι παρμένα από τη Bol d’ Or παραγωγής. Για όλα τα υπόλοιπα ο Klaus άφησε τη φαντασία και τις τεχνολογικές του γνώσεις ελεύθερες και δημιούργησε. Ακόμα και αυτό τον κινητήρα δεν τον λυπήθηκε. Με αδιάκοπη και οπωσδήποτε κοπιαστική εργασία τοV δικύλινδρο μοτέρ λύθηκε προς το σκοπό να γυαλιστούν η κυλινδροκεφαλή, τα σωληνάκια του λαδιού και η κάσα του κινητήρα. Έτσι και το παραμικρό κομμάτι του κινητήρα είναι ή επιχρωμιωμένο ή βαμμένο σε απλό ματ μαύρο χρώμα. Μερικά μέρη είναι πρόσθετα διακοσμημένα με σχέδια από ασήμι ενώ και το τελευταίο παξιμάδι είναι σε τέτοιο βαθμό γυαλισμένο και επιχρωμιωμένο ώστε να σε τυφλώνει από χιλιόμετρα.

Στη θέση του στάνταρντ καρμπυρατέρ Keihin το μοτέρ της Harley τροφοδοτείται από ένα αγγλικό SU καρμπυρατέρ διαμέτρου 40 χιλιοστών. Για τα καυσαέρια φροντίζει ένα πολύ αισθητικά και με όμορφες καμπύλες σχεδιασμένο σύστημα εξατμίσεων. Το ότι στο φινάλε η ισχύς του κινητήρα πέφτει από τα 57 PS στις 5200 σαλ. στα  44 PS στις 4200 σαλ. δεν φαίνεται να ενοχλεί τον ιδιοκτήτη της Klaus). <<Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι η ροπή και ο ήχος>> δηλώνει κατηγορηματικά. Δίκιο έχει. Και το πολύτιμο δίκυκλο οδηγείται έτσι όπως εξωτερικά φαντάζει. Όμορφα. Η ευθύγραμμη πορεία της είναι ουδέτερη και σταθερή σαν αυτή ενός dragster και ακόμα και σε διαμήκη αυλάκια μπορεί να την κουμαντάρετε παρ’ όλο το φαρδύ πίσω λάστιχο της Continental. Μόνο στο μπάσιμο σε κλειστές στροφές παρουσιάζει ορισμένες αστάθειες ιδίως σε χαμηλές ταχύτητες αλλά με αυξανόμενο πλάγιασμα η κατάσταση βελτιώνεται.

Συμπέρασμα. Μια πρωτότυπη μοτοσυκλέτα με ιδιαίτερότητα στο χαρακτήρα της, απίθανη ποιότητα κατασκευής και εντυπωσιακή εμφάνηση.