Von Dutch o καλλιτέχνης της ρίγας

Ο Kenneth Howard, γνωστός με το παρατσούκλι Von Dutch, ήταν ένας από τους πιο φημισμένους βαφείς – ζωγράφους της δυτικής ακτής των ΗΠΑ.
 Όσοι τον ήξεραν, συμφωνούσαν σε δύο τουλάχιστον πράγματα:

1^ον  Ήταν  φανατικός μοτοσυκλετιστής που χρησιμοποιούσε τα

χρώματα και πινέλα για να αλλάξει τελείως την εικόνα μιας μοτοσυκλέτας.

2^ον Προκειμένου να πετύχει αυτό που ήθελε δεν υπολόγιζε καθόλου το κόστος.

Ο Ολλανδός, όπως του άρεσε να τον αποκαλούν, γεννήθηκε στην Καλιφόρνια το 1929 και πέθανε, πάμπτωχος, στην ίδια περιοχή σε ηλικία 63 ετών. Άφησε πίσω του αρκετά δείγματα της δουλειάς του, που μπορεί κανείς να θαυμάσει σε ρεζερβουάρ, φτερά, κράνη αλλά και στα μεταλλικά μέρη των κινητήρων. Η ειδικότητα του όμως, ήταν οι πολύχρωμες ρίγες, ένα χαρακτηριστικό που όπως γνωρίζουν όσοι έχουν έστω και μικρή γνώση από βαφές, είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνουν σωστά. Τη δεκαετία του ’60, όταν στις ΗΠΑ γινόταν χαμός από τα chopper και τα Hot-Road, ο  Von Dutch δεν προλάβαινε να ζωγραφίζει πάνω στις ψυχεδελικές ιδιοκατασκευές της εποχής. Κάθε chopper που σεβόταν τον εαυτό του όφειλε να έχει περάσει από τα χέρια του Ολλανδού.

Όσο όμως η δουλειά δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί από κανέναν, ο χαρακτήρας του ήταν αμφιλεγόμενος. Ο Bud Ekins ένας κορυφαίος κασκαντέρ που για 14 χρόνια συνεργαζόταν με τον Ολλανδό, λέει πως συνήθως ήταν συμπαθής, όταν όμως έπινε γινόταν ένα ναζιστικό γουρούνι που σου έδινε στα νεύρα. Όταν τον απέλυσε για τελευταία φορά το 1974, βρήκε δουλειά στον Jim Brucker ο οποίος τον περιγράφει κάπως σαν τον Τζέκυλ και Χάυντ. Τη μια στιγμή ήταν ο καλύτερος τύπος του κόσμου, την επόμενη σου ερχόταν να τον πνίξεις. Άρχιζε τις μπύρες από το πρωί και μετά το μεσημέρι ήταν λιώμα.

Αδύνατον να σταθείς δίπλα του. Ότι και να πουν όμως, όλοι αναγνωρίζουν τη μεγάλη του αγάπη για τις μοτοσυκλέτες. Είχε μοτοσυκλέτα από πολύ μικρός, λέει η αδελφή του και σύντομα άρχισε να ασχολείται με βαφές ρεζερβουάρ. Εμπιστευόταν περισσότερο τις μοτοσυκλέτες παρά τους ανθρώπους. Έλεγε μάλιστα ότι ο ίδιος ήταν μηχανή και γι’ αυτό δεν είχε συναισθήματα για ανθρώπινα όντα, παρά μόνο για τις μηχανές. Η αδελφή του λέει ακόμα ότι ο Kenneth είχε εκπληκτική μνήμη. Είχε μάθει λίγα γερμανικά όταν ήταν έφηβος και μιλούσε με τους φίλους του, οι οποίοι του κόλλησαν το παρατσούκλι ‘‘Ολλανδός’’. Το ‘‘Von’’ το πρόσθεσε αργότερα ο ίδιος γιατί του άρεσε στο άκουσμα.

Στα τέλη του ΄50 άρχισε να βάφει αυτοκίνητα. Έδειχνε το ίδιο ενδιαφέρον είτε πρόκειτο να φτιάξει ένα φτεράκι στη βάση ενός καθρέπτη, είτε ένα ολόκληρο καπώ. Κάποτε ένας πελάτης του έδωσε 25 δολάρια, πολλά λεφτά για τότε, για να του φτιάξει το αυτοκίνητο. Όταν πήγε να το παραλάβει δεν είδε τίποτα το διαφορετικό. Μπήκε μέσα και τότε πρόσεξε μια μουσική νότα στο τασάκι. Το άνοιξε και δεν πίστευε στα μάτια του. Ο Ολλανδός είχε ζωγραφίσει μια ολόκληρη συμφωνική ορχήστρα μέσα στο τασάκι. Υπάρχουν πολλές παρόμοιες ιστορίες. Όπως εκείνη με τον τύπο που του πήγε για βάψιμο ένα ντεπόζιτο λαδιού για να του φτιάξει συγκεκριμένες ρίγες. Όταν πήγε να το πάρει είδε ότι ο Ολλανδός το είχε βάψει από την μέσα μεριά και χρειαζόταν οδοντιατρικός καθρέπτης για να διακρίνει κανείς τη ρίγα.