Μία μικρή ιστορία για ένα μικρό ντεπόζιτο

Υποθέτω πως μόνο η Harley-Davidson θα μπορούσε να δώσει το όνομα σε ένα νέο μοντέλο χάρη σε ένα ντεπόζιτο 62 ετών. Μάλλον δεν χρειαζόταν να διαβάσετε το δελτίο τύπου που εκδόθηκε για να καταλάβετε ότι το forty-eight αναφέρεται πίσω στο 1948, τη χρονιά που πρωτοεμφανίστηκε η δεξαμενή καυσίμου "φιστίκι" στην Harley-Davidson S-125.
Αλλά το ντεπόζιτο που έγινε ορόσημο στιλιστικής άποψης για μοντέλα παραγωγής αλλά και custom, είχε αρχικά την καταγωγή του στην προπολεμική Γερμανία.

Την δεκαετία του '30, η Γερμανική εταιρία DKW ήταν ένας από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές μοτοσυκλετών στον κόσμο, και η ελαφριά RT 125 ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή μοντέλα της. Μετά το τέλος του Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι συμμαχικές δυνάμεις διεκδίκησαν και πήραν στην κατοχή τους πνευματικές ιδιοκτησίες της Γερμανίας ως πολεμικές επανορθώσεις. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έδωσε τα σχέδια δημιουργίας του DKW RT 125 στην Harley-Davidson, η οποία το 1947 το παρουσίασε ως μοντέλο παραγωγής για το έτος 1948, ήταν ένα καινούριο μοντέλο μικρού κυβισμού ονόματι S-125.

Παρόλο που δεν ήταν ακριβές αντίγραφο της DKW, η μικρή δίχρονη Harley της έμοιαζε πάρα πολύ, κυρίως στην περιοχή του ρεζερβουάρ. Σύμφωνα με την βιβλιογραφία το ντεπόζιτο του S-125 χωρούσε ακριβώς 1,875 γαλόνια (7,1 λίτρα). Όπως και το ντεπόζιτο της DKW, ήταν επίπεδο στο κάτω μέρος, ακολουθούμενο από μία γωνία κατά μήκος του μπροστινού τμήματος, φτάνοντας σε μία καμπύλη στο τιμόνι, και στο τέλος σχημάτιζε μία μορφή κώνου ακριβώς στην άκρη του καθίσματος. Η Harley έκανε μία μικρή αλλαγή στο περίγραμμα του επάνω μέρους του ντεπόζιτου, προσθέτοντας ένα επίπεδο σημείο έτσι ώστε να τοποθετηθεί η τάπα βενζίνης στην δεξιά μεριά και να αφήσει χώρο για ένα διακόπτη για την μίζα στη αριστερή πλευρά. Το ντεπόζιτο της DKW είχε την τάπα στο κέντρο. Η S-125 είχε δύο παραλλαγές μικρού κυβισμού, τα μοντέλα S-165 και το Hummer τα οποία προσφέρονταν με ηλεκτρική μίζα ή με μανιατό. Μόνο τα μοντέλα με την μπαταρία είχαν τον διακόπτη στο ρεζερβουάρ, αλλά και τα δύο είχα την τάπα γεμίσματος στην δεξιά πλευρά.
Όταν η Harley παρουσίασε την sportster K το 1952, είχε μια νέα δεξαμενή καυσίμου 4,4 γαλονιών. Αλλά η αγωνιστική έκδοση KR ήταν εξοπλισμένη με το ντεπόζιτο της S-125, μεγαλωμένο ώστε να χωρά 2,1 γαλόνια. Το ντεπόζιτο του KR δεν χώραγε στο πάνω μέρος του πλαισίου, ώστε  να χωράει λίγα περισσότερα καύσιμα έτσι εξέχει περήφανα πάνω από το πλαίσιο. Η τάπα της βενζίνης μετακινήθηκε στο κέντρο. Το μικρότερο ντεπόζιτο ταίριαζε τέλεια σε μία αγωνιστική μηχανή. Όταν πρωτοπαρουσιάστηκε η υψηλών επιδόσεων XLCH Sportster το 1958, εφοδιάστηκε επίσης με το ντεπόζιτο των 2,1 γαλονιών. Με αποτέλεσμα τα μικρά ντεπόζιτα να συνδεθούν με τους αγώνες και τις επιδόσεις.
Στις αρχές του 1972, σχεδόν όλα τα μοντέλα Sportster ήταν εξοπλισμένα με το ντεπόζιτο των 2,1 γαλονιών. Ένα παρόμοιο σε σχήμα ρεζερβουάρ αλλά με χωρητικότητα 3,3 γαλονιών παρουσιάστηκε το '81 πάνω στην XLS (η έκδοση των 2,1 γαλονιών ήταν προαιρετική), αυτές οι δύο επιλογές ακολούθησαν τις Sportster για περίπου μια δεκαετία. Το 1995 όλα τα μοντέλα XL 1200 πήραν την καινούρια έκδοση του ντεπόζιτου με 3,25 γαλόνια. Οι XL 883 συνέχισαν να φοράνε αυτό με τα 2,1 μέχρι το 1997, όπου αντικαταστάθηκε και αυτό με τα 3,25. Και τώρα το αυθεντικό ντεπόζιτο peanut των 2,1 γαλονιών είναι τοποθετημένο στην Forty-eight, μαζί και το λογότυπο Sportster, το οποίο εμφανίστηκε το 1970-71 και το 1982. Στην Harley, το παλιό είναι πάντα καινούριο.

Η Harley χρησιμοποιεί τον όρο "peanut" για να περιγράψει το ντεπόζιτο, πάντα με χαμηλούς τόνους, αναγνωρίζοντας ότι είναι η "λαϊκή"ονομασία γιατί ίσως έτσι εκφράζεται η μικρή χωρητικότητά του και ο μικρός σε διαστάσεις όγκος του. Οι καθαρές γραμμές του και το σχήμα του το έκαναν διάσημη επιλογή για τις chopper των '60s, αλλά η αυτονομία ενως sportster ήταν περίπου 100 μίλια. Φυσικά οι περισσότεροι αναβάτες ήταν έτοιμοι να κατέβουν από το άκαμπτο πλαίσιο της μοτοσυκλέτα τους πριν το "peanut" στεγνώσει από καύσιμο.

http://www.hotbikeweb.com/features/1008_hbkp_the_peanut_motorcycle_fuel_tank/